Δεν υπάρχει άνθρωπος με τον οποίο δεν θα χώριζα για να είμαι μαζί σου......................

Εγώ σου μιλάω για έρωτα.........

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ...

Αχ αυτοί οι δαίμονες......
Ξέρεις ποιοί είναι αυτοί;
Οι σκέψεις...σε τρώνε όπως ο διάολος την ψυχή...
Σε καταστρέφουν αργά και βασανιστηκά..
Σου κόβουν την ανάσα και ύστερα πετάν τα απομηνάρια σου στα πιο καυτά καζάνια της κόλασης που μόνος σου έφτιαξες...
Όταν αρχίσουν δεν σταματούν...τίποτα δεν μπορείς να κάνεις...
Γίνεσαι έρμαιο τους.....
Εσύ τους άνοιξες την πόρτα να μπουν...
Σαν τους βρυκόλακες...αν τους ανοίξεις την πόρτα σου να μπουν παραδίνεσαι για πάντα σε κάθε σκοτεινή,αιμοβόρα και αρρωστημένη επιθυμία τους....
Αυτό έκανα και γω......
Και τώρα πια αιμοραγώ τα βράδια.....
Ψάχνω τον ήλιο πίσω απ΄την ομίχλη......
Ψάχνω τον δρόμο για το σκοτεινό μονοπάτι που διάλεξα να περπατήσω προσπαθώντας να ζήσω για ένα όνειρο....
Το δικό μου ΟΝΕΙΡΟ!

Κάνε ένα βήμα να κάνω εγώ το επόμενο..........

Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου. Τότε σώζεσαι.
Και ποιά είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτα δεν είναι στη ζωή το παν! Έχει και παρακάτω... Έχει κι άλλο... Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Όταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Όσο χάνεις, τόσο κολλάς. Έχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή.

Που είσαι ΓΑΜΩΤΟ;;;;;;;;;

Έχω τόσα βράδια να σε δω...και περιμένω......να γυρίσεις...

Να με αγγίξεις και πάλι,να μ'αγκαλιάσεις,να με φιλήσεις και να με κάνεις ευτυχισμένη ξανά...

Να ξερες πόσο μου χεις λείψει....

Είπα πως δεν θα σου γράψω σήμερα....αλλά δεν άντεξα..
Δεν έχω κάτι καινούριο να σου πω....
Σήμερα είμαι λίγο καλύτερα.....
Ξέρω θα περάσει κάποια στιγμή...έρωτας είναι.....
Πότε όμως θα ρθει αυτή η στιγμή...;
Θέλω τόσο πολύ να σε δω.....
Άρχισαν πάλι οι σκέψεις...
Καλύτερα να σταματήσω......
Αλλά πριν σταματήσω να ξέρεις...εκεί θα είμαι και σήμερα....στις 8....
Εκεί θα είμαι κάθε μέρα μέχρι να ρθεις..μέχρι να κουραστώ.......

Μην μιλάς σαν να πονάμε μαζί......
Εγώ πονάω για μας.....
Εσύ απλά συνεχίζεις από εκεί που με άφησες.................

Δεν ξέρω πια τι θέλω....τι περιμένω....
Όλα είναι θολά μέσα στο κεφάλι μου και οι σκέψεις πια δεν βοηθούν....
Νομίζω ότι όσο σκέφτομαι,χειρότερο είναι...
Κάθε μέρα ξυπνάω ζαλισμένη....από την ζωή όπως έλεγες και εσύ....
Αφού έχω ακόμα όρεξη για χιούμορ,πάλι καλά......
Κάθε μέρα στις 8 πηγαίνω εκεί.......Δεν περιμένω να ρθεις.....
Απλά προσποιούμαι ότι είσαι εκεί..........Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει
να αισθάνομαι καλύτερα....μην με ρωτάς........
Τι να πω....Το ξερα από την αρχή πως ήταν λάθος.....
Τον εαυτό μου δεν τον κατηγορώ..Όχι ακόμα...
Στον πειρασμό εππιρεπής άλλωστε που λέει και ο Βασίλης....
Εσένα όμως δεν σε συγχωρώ........
Δεν ξέρω πια τι λέω.......
Γι' αυτό και συ παράτα με 
κολυμπά να σωθείς 
παίξε σε κάτι σίγουρο 
ν' αποκατασταθείς................

Θα μπορέσεις ποτέ να ξεχάσεις τα βράδια που κάναμε έρωτα;;
Τα βράδια εκείνα που πέρα απ'τα κορμιά μας,ενωθήκαν και οι ψυχές μας....
Τα σώματα μας σπαρταρούσαν,οι μυρωδιά σου στα σεντόνια μου,το καλύτερο άρωμα που φόρεσα ποτέ και ο ιδρώτας σου το πιο γλυκό ποτό που ήπια σε όλη μου την ύπαρξη......
Όταν ξεχάσεις εκείνες τις βραδιές,τότε πραγματικά θα έχουμε χωρίσει............................

Κυριακή........
Αυτή τη μέρα την περίμενα πως και πως....
Τις Κυριακές σε έβλεπα.......
Τώρα απλά θέλω να φύγει αυτή η μέρα....
Το μόνο που θα κάνω σήμερα...θα πάω εκεί που
με φίλησες πρώτη φορά.....
Θυμάσαι;;Θυμάσαι........
Εκεί θα είμαι....στις 8.......
Το ξέρω πως δεν θα ρθεις.......
Αλλά εγώ θα περιμένω.................................

Σε έχασα και είναι βαρύ μα αν με χάσω θα είναι αβάσταχτο. Και σιγά σιγά με χάνω. Το βλέπω. Έχει τόσο κόσμο αυτή η γη γιατί εγώ να νιώθω μόνη δίχως μια σου λέξη; Δεν είναι άδικο λοιπόν; Απόψε το κατάλαβα. Σκύβω και ακουμπώ τα χέρια μου στα γόνατα. Ακούω την βροχή πως μου χτυπά την πόρτα. Άσ’ την απόψε είναι η τελευταία φορά που είμαστε μαζί, δεν έχω όρεξη να της μιλήσω.

Μου είπες ότι κοντά μου είσαι ευτυχισμένος....

Όλοι την ευτυχία ψάχνουν.....Και εμείς την βρήκαμε......

Αλλά εσύ την διώχνεις μακριά σου....Μακριά μου.....

Μου λείπεις...πονάω....ΓΑΜΩΤΟ!

Φοβάμαι. Και εσύ, το ξέρω. Άλλος φοβάται την φωτιά, άλλος τα φίδια, άλλος τα ύψη, άλλος τον θάνατο. Εγώ είμαι από εκείνους που φοβούνται την ζωή.  Η ζωή σού αφήνει ανεξίτηλα σημάδια για να μην μπορείς ποτέ να ξεχάσεις τα λάθη σου και τα όσα σε δίδαξαν.Βγες στο μπαλκόνι να δεις, ένα κορίτσι περπατά στον δρόμο. Περνά τα φανάρια χωρίς να κοιτά, αδιαφορώντας για το θάνατο. Στο είχε πει ένα βράδυ που τα αστέρια είχαν κρυφτεί… είναι από εκείνους τους ανθρώπους που δεν φοβούνται τον θάνατο, μονάχα την ζωή!

Μου ζήτησες να κολυμπήσω μαζί σου στα βαθιά.....

Και το κανα....Όμως εσύ έφυγες....

Κουράστηκες κιόλας να κολυμπάς...Δεν άντεξες....

Και έμεινα μόνη μου στη θάλασσα να πνίγομαι.......

Με σηκώνουν τα κύματα της και με ρίχνουν με ορμή στα βράχια.....

Πνίγομαι....Φοβάμαι.......

Ζητάω το χέρι σου,σου φωνάζω να γυρίσεις πίσω.....

Όμως εσύ με κοιτάς και φεύγεις......

Κουράστηκες...κιόλας.....

Φοβήθηκες μήπως;

Τι φοβάσαι;Την ευτυχία;;;

Ναι φοβάμαι. Όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον έρωτα μία είναι η λύση να τον αντιμετωπίσεις! Πως; Εδώ σε θέλω... Αν ρωτήσεις, πολλοί θα σου πουν οτι ο μόνος τρόπος είναι να τον ζήσεις. Μόνο έτσι θα ξεθυμάνει θα κάνει τον κύκλο του και θα περάσει. Κάποιοι άλλοι θα σου πουν οτι καλό θα 'ταν να τον αγκαλιάσεις, να τον αγγίξεις, να τον κοιτάξεις κατάματα, να τον αποδεχτείς, να συμφιλιωθείς μαζί του και να τον αφήσεις να κάνει τα δικά του.  Άρα το να τον αποφεύγεις δεν είναι η λύση. Έπρεπε να το καταλάβω νωρίτερα. Ήταν ξεκάθαρο. Όσο αποφεύγεις κάποια πράγματα τόσο πιο έντονα σου επιτίθενται μετά.

Αναπνέεις, ζεις, νιώθεις, αγαπάς, τρελαίνεσαι, φοβάσαι, αγγίζεις, χαμογελάς όλα στο μέγιστο βαθμό... Και εσύ κάπου ανάμεσα στη λογική και την καρδιά προσπαθείς να ισορροπήσεις μαζί μου. Ταχυπαλμίες... Δηλώνουν ζωή, έντονα συναισθήματα, πάθος, εσένα... Εσένα σε ανύποπτες στιγμές.

Είμαι ερωτευμένη... Ναι είμαι... Έλα δώσε μου το χέρι σου, μη φοβάσαι δεν θα σου κάνω κακό! Το νιώθεις; Όλες αυτές οι ταχυπαλμίες είναι για σένα, δικές σου. Τις έχω κι όταν εσύ μου φεύγεις...  Πως να κρύψω αυτά που νιώθω που έχουν ξεχειλίσει απο παντού; Τόσο καιρό ήταν στην αναμονή και με τη φόρα που έχουν πάρει  δεν τα σταματάει τίποτα... Πλάκα έχει. Να περιμένεις να αφεθείς. Να ζεις τελικά για αυτή και μόνο την στιγμή.

Αξίζει... Κάθε δάκρυ αξίζει, κάθε καρδιοχτύπι αξίζει, κάθε γιατί αξίζει, κάθε στιγμή μαζί σου αξίζει, κάθε μαχαιριά μακριά σου αξίζει. Όλα όσα είσαι εσύ αξίζουν...

Πόσο θα κρατήσει; Θα κρατήσει; Τόσες ερωτήσεις. Ξέρω σε γονάτισα. Μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.......

Θα σε σκεπάσω με έρωτα την επόμενη φορά που θα ιδωθούμε. Τα χάδια θα έχουν έκταση. Θα σε μπουκώσω με όλες τις χαρές της σάρκας μέχρι να λιγοθυμήσεις, να πέσεις να πεθάνεις. Θέλω μαζί μου να τα χάσεις ολότελα και να ομολογήσεις κρυφά στον εαυτό σου ότι ποτέ δεν είχες τολμήσει να ονειρευτείς τέτοιο παραλήρημα…

"Νομίζω ότι ίσως ερωτευόμαστε πάντα την στιγμή που βλέπουμε τον άνθρωπο των ονείρων μας για πρώτη φορά, παρόλο που η λογική μας εκείνη τη στιγμή μας λέει ότι κάνουμε λάθος και αρχίζουμε να αντιπαλεύουμε-χωρίς επιθυμία να νικήσουμε-το ένστικτο μας."

"Τη μία στιγμή δεν έχεις τίποτα,την επόμενη έχεις περισσότερα απ'όσα έχεις τη δύναμη να δεχτείς."

"Μερικά πράγματα δεν μοιράζονται. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τους ωκεανούς όπου βουτάμε την ελεύθερη βούληση μας. Ο φόβος δεν βάζει εμπόδια στο παιχνίδι του καθενός.. Ο άνθρωπος περνάει μέσα απ'την κόλαση για να το καταλάβει αυτό.