Να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω ξανά...
Να ρθω να σε βρω...
Να με ξανά αγκαλιάσεις και να νιώσω και πάλι παιδί...

Σιωπή

Μαζεύω σιωπες να φτιάξω μια κραυγή...

Σεξ...Όλοι τους το  κάνουν, όλοι το γουστάρουν,λίγοι μιλούν για αυτό.
Λέξη ταμπού..
Γιατί χρυσό μου ντρέπεσαι να μιλήσεις για αυτό ;;
Όταν βγάζεις τα ματάκια σου σαν να βγήκες από τσόντα στο youjizz(το youporn είναι ξεπερασμένο πια),καλά  είναι;;
Εκεί δεν σε πιάνει η ντροπή!
Εκεί μου το παίζεις η βασίλισσα του σεξ!
Ή  ο βασιλιάς!
Anyway ! this is not my point!
My point is Ότι το σεξ δεν πρέπει να είναι ταμπού!!
Εν έτη 2014(άντε να φύγει γτ το σιχάθηκα) δεν μπορώ να ακούω άλλο αυτά τα κλισέ του στυλ αν η γυναίκα κάνει μόνο σεξ για να περάσει καλά είναι μεγάλη που....!
Σορυ φίλε δημοκρατία δεν έχουμε;;
Και εκτός των άλλων όταν εσείς έχετε τα ψυχολογικά σας και καλώς τα έχετε γτ σας πλήγωσε η μία σας άφησε η άλλη και τα σχετικά, τι να κάνουμε και μεις οι δόλιες που η ανωμαλία μας μας χτύπησε και σας γουστάραμε;;;
Όλοι έτσι και αλλιώς κάθε μέρα προσαρμοζόμαστε στους ρόλους που μας δίνει η ζωή..
Κομπάρσοι βέβαια! Μην περιμένετε και τον πρωταγωνιστικό!
Και δεν είστε οι μόνοι και δεν είμαστε οι μόνες!
Όλοι λίγο πολύ σε αυτή τη ριμάδα τη ζωή από κάπου τον ήπιαμε!
Τι να κάνουμε τώρα; Να τα βάψουμε μαύρα και να αρχίσουμε όλοι μαζί να τραγουδάμε Μαρινελλα;;
Δεν νομίζω Τάκη!
Η ζωή συνεχίζεται!
Αλλά θα σου πω και το άλλο.. Μην κρίνεις για να μην κριθείς!
Όπως πληγώθηκες εσύ πληγωθηκα και γω!
Όπως δεν θες να ξανακούσεις την λέξη σχέση για καιρό δεν θέλω και γω!
Όπως εσύ θες το σεξ για να ξεγκαυλωσεις ή απλά να περάσεις καλά με ένα άτομο που γουστάρεις αλλά δεν είσαι σε φάση να προχωρήσεις, το θέλω και γω!
Οπότε μην με κρίνεις! Στην ίδια φάση είμαστε!
Δεν ζεις στην εποχή του '40!
Οπότε ξεκόλλα το κολλημένο μυαλουδακι σου και ζήσε απλά τον ρόλο που σου προσφέρει η ζωή τώρα.
Αύριο μπορεί και τον πάρεις τον πρωταγωνιστικό!
Προς το παρόν συμβιβάσου με τον κομπάρσο!
Ξέρω δεν είναι εύκολο.
Και γω πάντα θέλω να είμαι η πρωταγωνίστρια αλλά τι σου ξημερώνει αύριο ποτέ δεν ξέρεις!

Βάλε με σε ένα τραίνο και άσε με να φύγω,,,,
Βαρέθηκα απλά να κάθομαι σε ένα παγκάκι και να το κοιτάζω..
Να φύγω για οπουδήποτε...δεν με νοιάζει το ταξίδι...
Να ξεφύγω θέλω..να εξαφανιστώ...
Να μην κοιτάξω πίσω..
Να νιώσω για μια φορά πως είναι να κοιτάς μπροστά...
Άσε με σου λέω να φύγω,,
Με πνίγεις....
Όλα με πνίγουν...
Δεν ήμουν έτσι εγώ...Πως κατάντησα έτσι;;;
Κατάντια φίλε μου...Άθλια λέξη....
Σκοτάδι φίλε μου..σκοτάδι...
Άπαξ και το δεις,θα αργήσει πολύ να ξημερώσει μέσα σου...

Τα βραδια σκεπαζε την θλιψη της κατω απο τον ουρανο..

Εκει εξω στο μικρο της μπαλκονακι καθισμενη..Εβγαινε για να κανει το τσιγαρακι της..

Να βαλει τις σκεψεις της σε ταξη..

Και σκουπιζε τα βουβα  δακρυα της μην τα δει κανεις και την περασει για αδυναμη..

Και οι σκεψεις κυλουσαν σαν την βροχη μες το μυαλο της.

Ενιωθε μοναξια..Ενιωθε διαφορετικη..χαμενη..

Οχι τωρα..Απο καιρο..

Δεν ηταν η ιδια..Ειχε αλλαξει..

Τι και αν ηταν καλοκαιρι..

Μες την ψυχη της ξημερωνε χειμωνας..

Οχι ρε δεν την γουσταρω την δηθενια σας!
Τα ψευτικα και ηλιθια χαμογελα σας,την ψευτοκαλημερα σας και το και καλα ενδιαφερον σας!
Τα ψευτοτυπακια που το παιζετε καποιοι.
Τους λεφταδες με υφακι.
Τους κουστουματους,τους ατσαλακωτους,τους ψευτοτελειους χωρις κανενα λαθος.
Δεν σας γουσταρω ρε!!
Και ποτε δεν θα συμβαδισω μαζι σας!
Εγω αυτους που αγαπω ειναι οι αληθινοι,που το χαμογελο τους σου λεει την αληθεια της ψυχης τους.
Τα αληθινα τυπακια!
Που δεν φοβουνται να τσαλακωθουν,που δεν φοβουνται να αγαπησουν..
Που δεν φοβουνται να μιλησουν.
Που τα φραγκα τους τα κρατουν για την παρτη τους.
Που αγαπουν την μουσικη και την τεχνη και τον λογο..
Και τα φτιαχνουν ολα αυτα.
Και τα μοιραζονται χωρις να περιμενουν κατι.
Τους λερωμενους απο τη ζωη....
Αυτους γουσταρω..
Τους λιγους,τους αμαρτωλους,τους Ανθρωπους..!

Με τρώει το μέσα μου...

Το παρελθον μου,το παρον και το μέλλον...

Το χτες,το τωρα και το αυριο...

Ποια ημουν,ποια εγινα και ποια θα γινω..

Τι εκανα,τι κανω,τι θα θελα  να κανω και τι θα κανω....

Ποια ονειρα μου κοιμησα βαθια...ποια ονειρα μου θαβω καθε μερα στο βωμο της επιβιωσης...

Μου λειπει ο παλιος μου εαυτος μα αγαπω και τον καινουριο...

Μα απ'ολα περισσοτερο μου λειπουν ολα αυτα που ποτε δεν εκανα για μενα....

  Κάτι σαν ζωή

Ο κόσμος μου είναι μια μεγάλη πληγή που μέρα με τη μέρα όλο και βαθαίνει,ματώνει ασταμάτητα

και πάνω σε φορεία κείτονται μεγάλοι στεναγμοί απ'τις φωνές μέσα στο μυαλό μου που χαράζουνε τις γρατζουνιές απάνω στο κορμί μου.
Τα γόνατα μου σκίστηκαν απ'το προσκύνημα μου σε σένα αγέλαστη ζωή που οι τραυματίες σου όλο και πληθαίνουν.
Τα όνειρα μου πια σκουπίδια πετάμενα χορεύουν ξέφρενα στα σκοτεινά και βρώμικα,γεμάτα μπόχα σοκάκια της πόλης.
Φωτιά τα καίει και η καμένη μυρωδιά τους,σύννεφο που απλώνεται στην σάρκα των ανθρώπων και αυτοί θαρρούν πως αναπνέουν οξυγόνο..
Τα όνειρα μου είναι φίλε μου!Τα όνειρα σου!
Τα σκονισμένα,κλειδωμένα μας όνειρα για ζωή.
Βρήκαν τον τρόπο να δραπετεύσουν από την φυλακή σου,μακριά από σένα,από την μίζερη σου φάτσα,
να πάρουνε φωτιά και να σκορπίσουν στου κόσμου όλου το μεγάλο καρναβάλι..
Και γω σου λέω πως "ζούμε" κάτι σαν ζωή......