Και είναι και αυτά τα βράδια που δεν τα αντέχω...
Που θέλω να τα ζήσω όλα μαζί σου........
Να ταξιδέψουμε μαζί....
Με τα όνειρα,τις σκέψεις,τα κορμιά.....με όλα.....
Να γράψουμε μαζί το πιο όμορφο ποιήμα που γράφτηκε ποτέ.......
Δεν θέλω να φοβάσαι...
Τα όνειρα είναι όμορφα......
Η πραγματικότητα όμως είναι καλύτερη....
Και γω κουράστηκα να ονειρέυομαι...!

Χωρισμένοι εαυτοί εκτίουν ποινές ισόβιας θλίψης αλαφροπατώντας στον παράδεισο. Σε καμιά κόλαση δεν χωρούν εραστές που ερωτοτροπούν αμίλητοι, ψηλαφώντας αισθήσεις. Τα απολιθωμένα ίχνη μαρτυρούν στο στρώμα την ανάμνηση αποχαιρετισμών στα ικριώματα της αγάπης . 

Αλύτρωτοι έρωτες καταχωρούνται σε μητρώα άστρων που κατοικήθηκαν σε ασύνορα περιγράμματα. Στρατιές ποιημάτων κατέφθαναν να καταλάβουν ψυχές και σώματα στη αυλή των θαυμάτων. Μοιρασμένα αποθέματα, έγιναν λόγος λίγο πριν ξημερώσει. Φθαρτά σώματα ντυμένα με στίχους μετασχηματίστηκαν σε άφθαρτα ποιητικά σώματα στη ροή του χρόνου. Δικαιωμένοι κι αδικαίωτοι πόθοι στις γραμματοσειρές ενός απαγορευμένου ονείρου.