Και αυτό που με πονάει περισσότερο στη ζωή μου,που δεν αγαπήθηκα ποτέ όπως αγάπησα....

Οι νύχτες που μας βρήκαν αγκαλιά ήταν λίγες...
Λίγες οι στιγμές μας...
Μα τόσο υπέροχα παράνομες και ζεστές...
Γεμάτες πάθος ονειρεμένο που πολλοί θα ζήλευαν..
Γέμιζε το δωμάτιο από ηδονή..από την μυρωδιά σου που ακόμα κουβαλάω πάνω μου....
Βαρύ φορτίο το άρωμα σου......
Σαν τα σκυλιά παλέυαμε ο ένας με το κορμί του άλλου..
Και ύστερα χα'ι'δέυαμε τις πληγές να γιάνουν...
Και το ξημέρωμα πριν φύγεις μου χαμογέλαγες σαν να μ'αγαπούσες..............................