Οχι ρε δεν την γουσταρω την δηθενια σας!
Τα ψευτικα και ηλιθια χαμογελα σας,την ψευτοκαλημερα σας και το και καλα ενδιαφερον σας!
Τα ψευτοτυπακια που το παιζετε καποιοι.
Τους λεφταδες με υφακι.
Τους κουστουματους,τους ατσαλακωτους,τους ψευτοτελειους χωρις κανενα λαθος.
Δεν σας γουσταρω ρε!!
Και ποτε δεν θα συμβαδισω μαζι σας!
Εγω αυτους που αγαπω ειναι οι αληθινοι,που το χαμογελο τους σου λεει την αληθεια της ψυχης τους.
Τα αληθινα τυπακια!
Που δεν φοβουνται να τσαλακωθουν,που δεν φοβουνται να αγαπησουν..
Που δεν φοβουνται να μιλησουν.
Που τα φραγκα τους τα κρατουν για την παρτη τους.
Που αγαπουν την μουσικη και την τεχνη και τον λογο..
Και τα φτιαχνουν ολα αυτα.
Και τα μοιραζονται χωρις να περιμενουν κατι.
Τους λερωμενους απο τη ζωη....
Αυτους γουσταρω..
Τους λιγους,τους αμαρτωλους,τους Ανθρωπους..!

Με τρώει το μέσα μου...

Το παρελθον μου,το παρον και το μέλλον...

Το χτες,το τωρα και το αυριο...

Ποια ημουν,ποια εγινα και ποια θα γινω..

Τι εκανα,τι κανω,τι θα θελα  να κανω και τι θα κανω....

Ποια ονειρα μου κοιμησα βαθια...ποια ονειρα μου θαβω καθε μερα στο βωμο της επιβιωσης...

Μου λειπει ο παλιος μου εαυτος μα αγαπω και τον καινουριο...

Μα απ'ολα περισσοτερο μου λειπουν ολα αυτα που ποτε δεν εκανα για μενα....