Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Σε έχασα και είναι βαρύ μα αν με χάσω θα είναι αβάσταχτο. Και σιγά σιγά με χάνω. Το βλέπω. Έχει τόσο κόσμο αυτή η γη γιατί εγώ να νιώθω μόνη δίχως μια σου λέξη; Δεν είναι άδικο λοιπόν; Απόψε το κατάλαβα. Σκύβω και ακουμπώ τα χέρια μου στα γόνατα. Ακούω την βροχή πως μου χτυπά την πόρτα. Άσ’ την απόψε είναι η τελευταία φορά που είμαστε μαζί, δεν έχω όρεξη να της μιλήσω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου