Δεν θα σε χω ποτέ όπως θέλω...
Το ξέρω......
Ποτέ δεν θα νιώσω την ανάσα σου να ξεψυχά στον γυμνό λαιμό μου
έχοντας σε αγκαλιά στο κρεββάτι μου όλη τη νύχτα....
Γιατί ξέρω...Ναι το ξέρω πως οι νύχτες μας δεν θα υπάρξουν ποτέ...
Και αν υπάρξουν θα είναι μισές..
Γιατί πάντα θα πρέπει να φύγεις....
Θα πρέπει να γυρίσεις εκεί όπου ανοίκεις...
Και γω θα μένω πίσω να μεθάω το άρωμα σου από τα σεντόνια μου....
Να περιμένω πότε ξανά θα ρθείς να με αναστήσεις με μια σου λέξη μόνο......
'Εχασα αρκετό χρόνο απ'τη ζωή μου......
Γιατί όχι λίγο ακόμα.......;;;;;

Να βιαστώ να ξεκουμπώσω
το πουκάμισό σου,
να φιλήσω το πρόσωπό σου,
ν’ αγγίξω το σώμα σου.
Να βιαστώ να σ’ αγαπήσω
καταχωρώντας σε
στο μητρώο των άστρων.
Κι αύριο,
σαν ξημερώσει,
να σε κάνω ποίημα.

Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,
δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.
Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,
παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,
να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.
Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.

η μόνη διαφορά ανάμεσα στο να κάνεις και
στο να υποκρίνεσαι ότι κάνεις
είναι αυτή η λεπτή γραμμή
της επιλογής μια επιλογή
ανάμεσα στο τίποτα και
το τίποτα.