Πάει φίλε μου...Αυτό ήταν...
Τελείωσε το όνειρο....
Πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος....
Πόσο αχόρταγα τρέφεται η θλίψη μέσα μου...
Πόσες ξάγρυπνες νύχτες τυλιγμένες στην αγκαλιά σου......
Και τώρα;;
Τώρα σιωπή...τώρα πόνος...μοναξιά....
Τώρα δεν είσαι εδώ.... εσύ που πάντα με ανέβαζες....εσύ με έριξες....
Εσύ...που μ'ένα σου φιλί,ένα χαμόγελο,ένα χάδι τα άλλαζες όλα..
Έφτιαχνες μέσα μου ένα κόσμο από αγάπη,όνειρα,ελπίδες....
Έφύγες....ακόμα μια φορά σε χάνω....Έναν Σεπτέμβρη...έτσι απλά...
Με ένα αντίο κ ένα φιλί....και έμεινα εδώ να μαζεύω τις στάχτες,τα όνειρα,τα κομμάτια του παζλ που ποτέ δεν ολοκληρώσαμε....
Ένα παζλ σκονισμένο απ'τον χρόνο.ξεχασμένο σε ένα κουτί γεμάτο παλιές φωτογραφίες και αναμνήσεις...
Και ένα σ'αγαπώ που πάντα θα σε περιμένει............