Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Και τίποτα δεν μου χει μείνει από σένα..παρά μόνο 2-3 καλές στιγμές μας..
Τόσες δεν ήταν άλλωστε;;
Τόσες και όμως φτάνουν...να γεμίζει το μυαλό με την εικόνα σου..την εικόνα ''μας''...
Αυτό το ''μας'',αυτό το ''εμείς'',αυτή η φαντασία μου με έφαγε....
Να  ξέρεις δεν κοιμήθηκα ποτέ μου πλάι σου....ξαγρυπνούσα να σε χαζεύω.σαν μεθυσμένη που ζητάει κ άλλο πιόμα,παρακαλούσα να μην ξύπναγες ποτέ σου..
Εκεί στα ποτισμένα απ'τον ιδρώτα μας και τ'άρωμα σου σεντόνια να μας έβρισκε μαζί κάθε ξημέρωμα.
Εκεί..εκεί γυρνάω συνέχεια..σαν κατάρα,σαν σκιά να ψάχνω τι έχει μείνει.....
Θαμμένο κάτω από στάχτες,να ρθείς με ένα αεράκι να καθαρίσεις τις θολές φωτογραφίες..
Και μόνο που θα σ'αντικρίζω,να τρέμω πάλι σαν το φύλλο που φοβάται τον αέρα...
Ομορφότερο συναίσθημα από τούτο,δεν ένιωσα ποτέ μου.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου