Τα βραδια σκεπαζε την θλιψη της κατω απο τον ουρανο..

Εκει εξω στο μικρο της μπαλκονακι καθισμενη..Εβγαινε για να κανει το τσιγαρακι της..

Να βαλει τις σκεψεις της σε ταξη..

Και σκουπιζε τα βουβα  δακρυα της μην τα δει κανεις και την περασει για αδυναμη..

Και οι σκεψεις κυλουσαν σαν την βροχη μες το μυαλο της.

Ενιωθε μοναξια..Ενιωθε διαφορετικη..χαμενη..

Οχι τωρα..Απο καιρο..

Δεν ηταν η ιδια..Ειχε αλλαξει..

Τι και αν ηταν καλοκαιρι..

Μες την ψυχη της ξημερωνε χειμωνας..